Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα ένα βατραχάκι.
Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβει μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά.
Το νερό σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντάς το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.
Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει...
Τώρα το νερό είναι πιό ζεστό, το βατραχάκι δεν το θεωρεί πολύ ευχάριστο και αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρ' όλα αυτά δεν αισθάνεται κανένα φόβο.
Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο και γιαυτό το λόγο υπομένει και δεν αντιδρά.
Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, το βατραχάκι καταλήγει να βράσει και βέβαια να πεθάνει...
Αν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ' ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.
Αυτό αποδεικνύει ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν προκαλεί καμμιά αντίδραση, καμμιά αντίσταση, καμμιά επανάσταση.
Αν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή αλλά σταδιακή εξαφάνιση των πανανθρώπινων αξιών και ιδανικών μας.
Δεν το καταλαβαίνουμε όμως γιατί γίνεται τόσο αργά και σταδιακά, ώστε να το συνηθίζουμε...
Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν από 20, 30 ή 40 χρόνια θα μας έκαναν να φρίξουμε και να βγούμε στους δρόμους, σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνούν απαρατήρητες και αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου.
Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και κυρίως του κέρδους γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας του ατόμου, της αξιοπρέπειάς του, της ακεραιότητας της φύσης, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής. Με αργό ρυθμό συνεχίζονται ασταμάτητα και πολλές φορές με την συνεχή συνενοχή των ίδιων αδαών θυμάτων, που ίσως εν τω μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέλησή τους να αμυνθούν.
Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές και δραματικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλλουν.
Το συνεχές σφυροκόπημα και η πλύση εγκεφάλου από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με την υπερπληροφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σε παθητικό δέκτη, που απλά εκτελεί εντολές χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του...
Όταν για πρώτη φορά μίλησε ο Olivier Clerc για αυτά τα πράγματα, αναφερόταν στο αύριο...
Τώρα αναφέρεται στο σήμερα!!!
Συνεπώς πρέπει όλοι να διαλέξουμε... Συνειδητοποίηση ή βράσιμο;;;
Υ.Γ. Από την αλληγορία του Πλάτωνα μέχρι την σημερινή σύγχρονη αντίληψη του Matrix, μπορούμε με αυτή την μικρή ιστορία να καταλάβουμε τα καταστροφικά αποτελέσματα της μη συνειδητοποιήσεως των αλλαγών που επηρρεάζουν δυσμενώς ολόκληρη τη ζωή μας πάνω σε αυτόν τον πλανήτη... Οι κρίσεις δικές μας...
